«Туган тел»

И туган тел, и матур тел, әткәм-әнкәмнең теле! 
Дөньяда күп нәрсә белдем син туган тел аркылы.
Иң элек бу тел белән әнкәм бишектә көйләгән, 
Аннары төннәр буе әбкәм хикәят сөйләгән.
И туган тел! Һәрвакытта ярдәмең белән синең, 
Кечкенәдән аңлашылган шатлыгым, кайгым минем.
И туган тел! Синдә булган иң элек кыйлган догам:
Ярлыкагыл, дип, үзем һәм әткәм-әнкәмне, ходам!

                   «Родной язык»

О язык родной, певучий, о родительская речь!

Что ещё на свете знал я, что сумел я уберечь?

Колыбель мою качая, тихо-тихо пела мать,

Подрастая, сказки бабушки я начал понимать.

О язык мой, мы навечно неразлучные друзья,

С детства стала мне понятна радость и печаль твоя.

О язык мой, как сердечно я молился в первый раз:

«Боже, - я шептал, - помилуй мать, отца, помилуй нас»